Hatayspor’un takımını çok kısa müddette değişik transferlerle baştan kurdu. Teknik yöneticilik mesleğinin şimdi başında ekibine oynattığı futbolla büyük beğeni kazandı. Futbolculuk ve teknik adamlık mesleğinin kıssasını dinlerken, transferdeki muvaffakiyet reçetesini de anlatan genç teknik adam, “Oyuncuya bağlantı manasında nasıl dokunmamız gerektiğini daima çalışıyoruz. Hangi ülkenin oyuncusunun nelerden hoşlandığına, ona nasıl davranılması gerektiğine kadar araştırıyoruz. Sadece idmanla bu işler oluşmuyor” diyor.
Babam 1970’lerin başında iki ablamla annemi Kahramanmaraş’ta bırakıp Almanya’ya çalışmaya gidiyor. Gayesi 2-3 sene kalıp, bir otomobil ya da mesken parası kazanıp geri dönmekmiş. Lakin oradaki ortamı beğeniyor. Mercedes fabrikasında işe giriyor ve annemleri de yanına alıyor. O gün bugündür annemler orada yaşamaya devam ediyor. Ben kesin dönüş yapmalarını çok istedim lakin ikna edemedim. Türkiye’ye de sık sık gidip geliyorlar. Üç ablam var. Tek erkek benim. Almanya’da bir Türk mahallesinde büyüdüm lakin Alman okuluna gittim.
Almanya’da futbola başlamadan evvel nasıl bir çocukluk geçirdiniz?
En büyük ezayı o devirde giden gurbetçilerimiz çekti. Zira apayrı bir ülkeye gidiyor ve lisan bilmiyorlar. O zamanki koşullar çok elverişli değil. Zira o devir Türk marketleri, Türk kahvehaneleri yok. Büsbütün yurtlarda kalıyor. Makus muameleyle karşılaşıyorlar. Almanlar birinci giden kuşağı bir ortada tuttuğu için Türk mahalleleri oluştu ve ben de bu türlü bir mahallede doğup büyüdüm. Babam 50 yıldır orada lakin Almancası hâlâ çok uygun değil. Annemin de öyle… Zira hiç gereksinim duymamışlar. O denli bir mahallede büyüdüm ancak bugün bana bir seçenek sunsalar yeniden o mahallede büyümek isterim. Zira çok hoş bir çocukluk geçirdim. Çok hoş arkadaşlıklar edindim. Bizim orada bir varoluş çabamız vardı. Bizi Almanlarla birebir kategoriye koymadılar. Ne okulda bir tuttular ne de futbol altyapı ekiplerinde. Bize daima yabancı muamelesi yaptılar. Onun için küçük yaşta çok daha güçlü büyümeyi öğrendik. Çaba ile geçti çocukluğumuz. Daima kendimizi kabul ettirmeye çalıştık.
Lakin bu durum size yaramış…
Evet kesinlikle… Üç oğlum var, en büyüğü 15 yaşında… Ben 15 yaşında çok daha olgundum. Kendi ayaklarımın üzerinde duruyordum. Okula, idmana kendi başıma gidiyordum. Bugün beşerler çocuklarını tek başına servissiz göndermiyor.
Futbolla tanışmanız nasıl oldu?
Babam spora ve futbola çok meraklıydı. 7-8 yaşındayken babam beni keşfederek bir altyapı ekibine kaydetti. 1984’te birinci sefer lisanslı atlet oldum. Babam o yaşta tahminen benim futbolcu olacağımı öngöremezdi lakin kendisinin de sevdiği bir sporu benim yapmam onu keyifli ediyordu. Bununla da kalmadı, altyapı dönemimden itibaren her hafta sonu hiçbir maçımı kaçırmadı.
Futbola FSC Lohfelden’de başladığınızı ve sonra St. Pauli’ye transfer olduğunuzu biliyorum. Almanya’da nasıl bir altyapı eğitimi aldınız?
Almanya’da o periyotta bile çok yeterli imkânlar vardı. O yaştaki gençlere eğitim verebilecek çok sayıda amatör kulüp vardı. Benim doğup büyüdüğüm Kassel kentinin nüfusu tahminen 120-130 bindi fakat kendi tesislerine sahip olan abartısız 120 amatör kulüp vardı. Bahsettiğim Türk mahallesine 2-3 kilometre uzaklıkta dört farklı kulüp vardı. O yaşta ligler bile başlıyordu. “Çocuk Bezi Ligi” diyorlar. 5-6 yaşında çocuklara maç yaptırıyorlar. O yaşlardaki eğitimde çocuklara hürlük tanıyorlar, futbolun temel hareketlerini öğretiyorlar. Lakin o maç heyecanını yaşamak bile çocuğu yarışmacı hale getiriyor.
St. Pauli toplumsal mevzularla da çok ilgilenen değişik bir ekip. Oradaki günlerinizi nasıl anlatırsınız?
Kassel’de profesyonel ekip yoktu. O periyot kadronun beğenilen oyuncularından birisiydim. St. Pauli ise Bundesliga’da çaba ediyordu. Beni keşfedip antrenmana davet ettiler. Bir hafta Hamburg’a gittim. Allah da yardımcım oldu. Hatta bir hoş anım var. Şut antrenmanında kaleyi devirdim. O kadar sert vurmuşum ki kale devrildi. Bild gazetesinde, “Denenmeye gelen Ömer Erdoğan, şut antrenmanında kaleyi devirdi” diye haber çıktı. O gazeteyi hâlâ saklıyorum. Şubat ayıydı ve St. Pauli ligde kalma çabası veriyordu. Buna karşın teknik yöneticimiz dördüncü gün, “Biz senden eminiz. Seninle kontrat yapmak istiyoruz” dedi. Birinci adımı bu halde attık. St. Pauli benim için çok kıymetli oldu. Zira birinci kere bu kulüpte profesyonel imkânlarda oynama fırsatı buldum. O bir senede tahminen çok fazla forma talihi bulamadım lakin o ortamı görmek benim için inanılmaz bir avantaj oldu.
1998-99 döneminde Erzurumspor’a transfer oldunuz ve bir daha da Türkiye’den kopmadınız. Üç dönem Erzurumspor’da, akabinde iki dönem da Diyarbakırspor’da oynadınız. O yılları nasıl hatırlıyorsunuz?
Sağ olsun beni Türkiye’ye getiren birinci hocam Hikmet Karaman. Onunla hoş bir alakamız var. O beni keşfediyor, onun periyodunda Muhteşem Lig mesleğime başlıyorum ve 2013’te Bursaspor’da futbolu bırakırken de hocam tekrar Hikmet Karaman. 15 senede bir başlangıçta beraberdik Hikmet Hocamla, bir de sonda. Erzurum’da o devir benim için hiç kolay olmadı. Birinci kere evimden uzaklaşmıştım. O sırada eşimle yeni tanışmıştık. Onu da Almanya’da bırakıp gelmiştim. Sağ olsun Türkiye’ye ahenk sağlamamda işlerimi kolaylaştıran kişi de yeniden Hikmet Hocam oldu. O da gurbetçi olduğu ve sorunları bildiği için bana daima yardımcı oldu. Erzurum’u çok sevdim. Kendimi geliştirme ve bir sonraki adımımı daha sağlıklı atma açısından çok hoş yıllarım geçti orada. Diyarbakır’da da iki dönemlik bir deneyim yaşadım. Oradaki insanların misafirperverliği ve dayanağı beni çok memnun etti. Hem ben oraları sevdim hem oralardaki beşerler beni sevdi.
İstikrarınız sizi 2003-2004 döneminde Galatasaray’a taşıdı. Lakin sarı-kırmızılı kadroda bir dönem kalabildiniz…
Benim gittiğim devir külfetli bir periyottu. Ali Sami Yen kapanmış, maçlar Olimpiyat Stadı’na verilmişti. Eminim Ali Sami Yen’de oynamış olsaydık daha düzgün bir dönem geçirebilirdik. Oynadığım mevkide kaptan Bülent Korkmaz ve Barcelona’dan gelen Frank de Boer vardı. Onların önüne geçmek kolay değildi. Bir devir sonra Fatih Hocamız revizyona gidip gençlere yöneldi ve ben de peş peşe maç oynama fırsatı buldum. Fenerbahçe maçında attığım gol sonrası taraftarların bana olan sevgisi arttı. Lakin orada yararlı olabileceğime inancım kalmamıştı ve Aykut Kocaman için Malatyaspor’u tercih ettim. Uygun ki de tercih etmişim. Çalıştığım hocalar ortasında en düzgünlerinden birisiydi. Kendisinden çok şey öğrendim. İki dönem sonra da Bursaspor’a transfer oldum.
Bursaspor’da şampiyonluk yaşayarak tarihe geçtiniz.
Bursa benim için çok şey tabir ediyor. Aslında ailece de oraya yerleştik. Şampiyonluğa gelince bizim için bir mucizeydi. O sene nitekim takımdaşlık, aidiyet duygusu ve aile ortamının ne kadar kıymetli olduğunu bir defa daha gördüm. Bir topluluğun, bir kadronun gerisinde duruşu, kulübün gerçek yönetilmesi bizi şampiyonluğa taşıdı. Döneme şampiyonluk maksadıyla girmemiş fakat Ertuğrul Hocamla bir çıkış yakalamıştık. Ama dönem içinde o denli bir ortam oluştu ki, grup içindeki saygı-sevgi, kenetlenme, özgüven, taraftarın ve topluluğun gruba inanması, halkın dayanağı bize haklı bir şampiyonluk getirdi.
Teknik yönetici olmaya futbolculuğunuzun hangi kademesinde karar verdiniz ve futbol oynadığınız devirde bugünkü mesleğinizi inşa etmek için neler yapıp, neler biriktirdiniz?
Futbolculuk periyodumu çok profesyonelce yaşadığım için farklı şeylerle başımı meşgul etmedim. Futbol sonrasına çok baş yormadım. Lakin çalıştığım hocalardan notlar tutmaya başladım. Hocaların olumlu-olumsuz iletişimleriyle, idman bilimleriyle ilgili notlar tuttum. 2012’de ise “Son senem olacak” dedim ve birinci defa futbol sonrasını düşünmeye başladım. Futbola çok bağımlıydım. Bana en uygun işin antrenörlük olduğunu düşündüm ve böylelikle direkt bir geçiş yapıp Ertuğrul Hocamın yardımcılığıyla devam ettim.
Futbolcu olduğunuz devirde çalıştığınız teknik adamlardan neler öğrendiniz, içlerinde teknik adamlık mesleğinizi en çok etkileyen hangisi oldu?
Hocalarımın hepsinden bir şeyler öğrendim. Biraz geriye gidersek Hikmet Hocamın emeği çok fazla. 1990’ların sonunda kullanılmayan metotları Hikmet Hocamız kullanıyordu. Bu Almanya’da bizim için olağandı lakin Türkiye o yıllarda bu düzeye gelmemişti. Merhum Ümit Kayıhan Hocamın da çok başka bir yeri var bende. Onunla baba-oğul ilgimiz vardı. Almanya’ya düğünüme gelmişti. Kendisiyle üç farklı kulüpte çalışma fırsatı buldum. Allah rahmet eylesin. Galatasaray’a beni getiren Fatih Hocamın da yeri başkadır; liderlik duruşu, ekibin berbat gidişatında motivasyonla dik duruşu çok değerlidir. Dışarıdaki krizleri nasıl yönetebileceği konusundaki halleri bana örnek oldu. Aykut Kocaman futbolculara özgüven aşılayan bir teknik adamdı. Futbolculuk dönemimin doruğunu Ertuğrul Sağlam ile yaşadım. En uzun müddet onunla çalıştım. Benim için rol model oldu. Futbola bakış açısı çok güzeldir. Bursa büyük kent, birtakım istikrarları ayarlamanız lâzım. Kentin büyüklerini gruba çekmeniz için bu tertibe sizin de katılmanız lâzım. İnanılmaz hoş yönetiyordu hoca bu durumları.
Futbolu bıraktıktan sonra Ertuğrul Sağlam’la Eskişehirspor ve Bursaspor’da çalıştınız. Teknik grubun içinde bulunmak neler kattı size?
O periyotlar çok kıymetliydi. Futbolculuk mesleğiniz olsa da başka taraftan bakmayı o yıllarda öğrendim. Zira futbolcuyken, “Takım kaptanıyım. Sorumluluklarım var. Kadrosu yönetim etmem lâzım” diyerek, egzersizden sonra ekstra çalışıp konuta gidiyordum ve olay orada bitiyordu. Fakat antrenör olunca bu türlü değil. Antrenör olarak 25-30 kişilik oyuncu kümesini yönetim etmek çok farklıydı. Ertuğrul Hoca ile beş yıldır birbirimizi çok güzel tanıyorduk. Çok düzgün bir irtibatımız vardı. Baş yapımız uyuyordu. Hocanın oyuncularla olan bağlantısı benim için çok kıymetliydi. Ertuğrul Hoca ile başlamak benim için çok avantajlı bir durumdu. Üç senede çok hoş deneyimler kazandım. Lakin yardımcı antrenörlük de beni kesmedi. Öğrenmenin sonu yok. Üç yılın sonunda, “Ben oldum” demedim lakin “Öğreneceksem birinci hoca olmam lâzım. Yanılgı yapacaksam da birinci hoca olarak yapayım” dedim.
Teknik yönetici olarak birinci maçınıza da Fatih Karagümrük’ün başında Bursaspor deplasmanında çıktınız. 1-1 giden maçın son dakikasında yediğiniz golle alandan 2-1 mağlup ayrıldınız. Öncelikle bu farklı tesadüf ve o maçla ilgili neler söylersiniz?
Çok büyük bir tesadüf. Bahsettiğiniz üzere birinci maçımı Bursa’ya karşı deplasmanda oynamak benim için çok değişikti. Olumlu bir tarafı vardı. Sağ olsunlar maçtan evvel yaklaşık 25 bin taraftar “Büyük Kaptan Ömer Erdoğan” olarak çağırdı beni. Hala tüylerim diken diken oluyor. Bu beni çok keyifli etti. Oyuncularım bile şaşırdı.
Karagümrük’ün başında 12 maç kalabildiniz. 5 galibiyet, 6 beraberlik ve 1 mağlubiyet aldınız ki o maç da Bursaspor maçıydı. 11 maç üst üste kaybetmediniz lakin ayrılmak zorunda kaldınız.
Birinci hocalık deneyimimdi. Burada da Süleyman Hurma Liderimize teşekkür etmek istiyorum. Sağ olsun bize güvendi, yardımcı oldu. Şayet o dalda var olmak ve devam etmek istiyorsanız başlangıcınızın âlâ olması lâzım. Karagümrük’e gittiğimde birinci 4-5 haftada istediğimiz sonuçları almasaydık ve beş hafta sonra işimden olsaydım ikinci fırsatı bana kimse verir miydi? Soru işareti… Çok daha güç kurallarda, daha alt liglerde iş bulurdum. Çalışmaların karşılığını almak çok değerli. O grubu 13. sıradan alıp play-off sıralamasına kadar getirdik. Ancak sonra kimi anlaşmazlıklarımız oldu ve ayrılmamız gerekti.
Hatayspor tarihinde birinci sefer Üstün Lig’de uğraş ediyor. Yeni kadrolar çoklukla bocalama yaşar. Fakat siz ekibi adeta uçurdunuz. Öncelikle imza süreciniz nasıl gelişti? Bu gruba gelirken hayalleriniz ve maksatlarınız neydi?
Grup Harika Lig’e çıktıktan sonra Mehmet Altıparmak ile yollarını ayırıyor ve hoca arayışına giriyor. Sportif Yöneticimiz Fatih Kavlak da sağ olsun beni öneriyor başkana… Onursal Liderimiz Lütfü Savaş’la Ankara’da tanıştık. Karşılıklı bilgi alışverişinde bulunduk. Kendimizi tanıttık, gayelerimizi söyledik. Birinci görüştükleri hoca benim. Toplantı sonrasında Lütfü Liderimiz sağ olsun, “Benim için hoca muhakkak oldu. Ömer Hocayla başlıyoruz” diyor. Tarihinde birinci defa Muhteşem Lig’e çıkan ekibin başına Üstün Lig deneyimi olmayan, hocalık mesleği çok fazla olmayan birisini getirmek, onun açısından da riskli gözükebilir. Lider, “Benim için isim, meslek, geçmiş değerli değil; benim için nitekim hırslı, öğrenmeye, kendini geliştirmeye aç, güç dolu bir hoca istiyorum” dedi ve beni tercih etti. Hatayspor’da işe başladığımda çok fazla vaktimiz yoktu. Çok çabuk hareket etmek zorundaydık. Devam etmek istemediğimiz oyuncularla yollarımızı ayırdık. Çok transfer yapmamız ve kadrosu sil baştan kurmamız gerekiyordu. İmza attıktan bir hafta sonra kamp başladı. Kamp programı yaparken eksik mevkilere transfer yapmak için de uğraştık. Sportif Yöneticimiz Fatih Kavlak ve grubumla ağır bir mesai harcadık. Yaz devrinde 500-600 oyuncu izledik. Lakin bu oyuncuların dışında daha evvel takımımla canlı izlediğimiz oyunculara öncelik verdik. Akintola üzere, Münir üzere, Pablo Santos, Ruben Riberio üzere izlediğimiz oyuncuları tercih ettik. Bu hususta idaremiz bize güvendi ve seçim hakkı verdi. Bu inançlarını de boşa çıkarmadık çok şükür. Kendilerine bir sefer daha teşekkür ediyorum.
Herkes Hatayspor’un takım kalitesini konuşuyor. Sizin de saydığınız üzere Mame Diouf, Ruben Riberio, Mohammed Kamara, Aaron Boupendza, Munir, Pablo Santos, Adama Traore, David Akintola, Jean-Claude Billong bu dönem transfer ettiğiniz oyuncular ve neredeyse sıfırdan bir takım oluşturdunuz. Üstelik bu oyuncuların hepsinde de amacı 12’den vurdunuz. Bu isimlerin hepsini siz mi belirlediniz? Nasıl bir oyuncu tarama takımınız var?
Oyuncu almak kolay, kıymetli olan oyuncudan performans almak. Size bir örnek vereyim. Mame Diouf’un Stoke City’de iki dönem hakikat dürüst maçı yok. İstatistikleri çok düzgün değil. Bu oyuncuyu transfer ederken kimi kriterleri kıymetlendirerek aldık. Mesela beni en çok heyecanlandıran bir mevzuyu anlatmak istiyorum. Diof’ta ısrar etmemi sağlayan değişik bir olaydı. Mame, Stoke’tayken rezerv ligde oynadı. Bir maçta bir durum var. Ekip arkadaşı penaltı kullanıyor ve penaltı golle sonuçlanıyor. Penaltıyı kullanmayan Mame Diouf, topu filelerden alıp sprintle koşarak orta saha noktasına bırakıyor. Düşünün, Mame Diouf’tan bahsediyorum. Mame bunu Premier Lig’de değil rezerv ligde yapıyor. Futbola karşı ne kadar iştahlı, istekli ve karakterli olduğunu o maçta görüyorum. Natürel Hannover periyodunu, Manchester United devrini zati araştırdım. Diouf mesleği büyük oyuncu fakat iki senede düşüş yaşayan oyuncu için dersiniz ki, “Bu oyuncu doymuş.” Ama o konum beni çok etkiledi. Senegal Ulusal Kadrosu’nda oynadığı, benim de tanıdığım arkadaşlarına da ulaştım. Karakteriyle ilgili daima hoş referanslar aldım. Kendisiyle de manzaralı görüşmeler yaptım. O gücünü zati görünce anlıyorsunuz. Benim verdiğim bildiriler da onu heyecanlandırdı. Demek istediğim, transfer yapmak çok kıymetli lakin oyunculardan bu randımanı alabilmek yahut performansının doruğuna getirmek çok daha değerli. Burada yalnızca kendimden kelam etmiyorum. Biz bir grubuz. Teknik takımım ve yardımcılarımla bir arada oyuncularımı hem fizikî hem mental hem de taktiksel olarak en düzgün formda hazırlamaya çalışıyoruz. Oyuncuların buna karşılık vermeleri de ne kadar karakterli olduklarını gösteriyor. Sonuçta biz isteriz, anlatırız, gösteririz fakat oyuncu yapmazsa olumlu dönüş olmaz. Futbolcuda potansiyel varsa ve karakteri de uygunsa biz zati küçük dokunuşlarla onu tekrar üste çıkartabiliriz. Oyuncuya bağlantı manasında nasıl dokunmamız gerektiğini daima çalışıyoruz. Hangi ülkenin oyuncusunun nelerden hoşlandığına, ona nasıl davranılması gerektiğine kadar araştırıyoruz. Oyunculara daima yardımcı olmaya çalışıyoruz. En ince ayrıntılara kadar oyuncuları araştırıyoruz. Sadece idmanla bu işler oluşmuyor.
Transferin bir de mâliyet boyutu var ki siz bu transferlerin neredeyse tamamını bonservissiz olarak renklerinize bağladınız. Bu da başka bir muvaffakiyet kıssası ve başka kulüplere de örnek olarak anlatılmalı…
Bu da bu türlü açıkçası… Burada liderimiz bize güvenmiş ve sorumluluk vermiş. Dönem başlarken güzel sonuçlarla bu itimadı geri vermemiz gerekiyordu. Tıpkı formda bunun bir de mâliyet tarafı var. Biz dönem başında gelip, “1 milyon euroya şunu alın, 2 milyon euroya bunu alın” diyerek kulübü borca sokup, 3-5 hafta ya da 3-5 ay sonra buradan ayrıldığımızda ardımızda çok büyük bir kahır bırakmış olabilirdik. Bunun önüne geçmek için dönem bütçemizi öğrendik ve 10 liraysa 10 liralık bir ekip kuralım istedik. 15 liralık ekip kursaydık oyunculara verilen kelamları tutamazdık. Bu sefer diğer sorunlarla karşı karşıya kalacaktık. Biz 10 liraya çok sayıda ve kaliteli oyuncular almamız gerektiğini biliyorduk. Araştırınca oluyor, buluyorsunuz. Şimdiden gelecek dönem için çalışmalarımıza başladık. Dönemin son maçlarına kadromuzu hazırlarken erken hazırlığı da yapmamız gerekiyor. Kulübü mâli açıdan sıkıntı durumda bırakmamak ve almak istediğimiz oyuncuları da kimse fark etmeden erkenden almak istiyoruz. Ne kadar erken alırsak o oyuncuyu o kadar çok kazanmış oluruz. Bu, zahmetli ve yorucu bir iş… Şayet sağlıklı bir planlama olursa bu yapılabiliyor.
Ekibinizde hiç beklenmedik bir çıkış yapan oyuncu Aaron Boupendza oldu. Geçmiş mesleğine bakıldığında onda kimse bu türlü bir potansiyel görmemişti. Siz hangi bilgilerle Aaron Boupendza’yı transfer ettiniz ve nasıl bu türlü bir randıman almayı başardınız?
Aaron’u izlerken son yıllarda istatistik olarak performansının karşılığını vermediğini görüyorduk. Lakin potansiyeli olan bir oyuncu olduğunu da biliyorduk. Yetenekli bir oyuncu. Değişik çalımları, değişik şutları var. Gücünü güzel kullanıyor. Hızı ve hava toplarındaki aktifliği âlâ. Bunları çok daha âlâ yapabildiği vakit uygun yerlere gelebileceğini düşündük ve o denli transfer ettik. Aldığımızda şu anki halinden çok farklıydı. Kilo sorunu vardı. Birtakım hususlarda çok eksiği vardı. Lakin biz bilhassa dönem öncesi kamp devrinde yaptığımız ekstra çalışmalarla bunu giderdik. Oyuncu da bize çok hoş karşılık verdi. Grup içerisindeki kaliteli oyuncuların neler yaptığını da gördü. Önünde Mame Diouf üzere meslekli ve karakterli bir oyuncu var. Pablo üzere, Ruben üzere oyuncular var. Bu oyuncular Aaron için çok uygun örnekti. Daha evvel tepeye çıkan oyunculardı. Fakat şu an burada kadrosu bir yerlere getirebilmek için uğraş gösteriyorlar. Aaron bundan da çok etkilendi. Arkadaşlarına ayak uydurdu. Dedi ki, “Benim de bu kadronun bir kesimi olabilmem için çok çalışmam gerekiyor.” Biliyorsunuz ben birinci haftalarda Aaron’u oynatmıyordum. Zira bir sakatlık durumu vardı. O devir onu daha çok alternatif oyuncu olarak değerlendiriyordum. Lakin o periyotta bile hırsıyla, idmanlarda daima üzerine koyarak, eksiklerini tamamlayarak, istediklerimize olumlu karşılıklar vererek kendisini geliştirdi. Ben kendisiyle daima konuştum. “Bak oğlum çok az kaldı. Üzerine koyarak çalışmaya devam et. Baht vereceğim sana. Lakin sen ne vakit hazır olursan, o vakit bu formayı alacaksın ve bir daha çıkarmayacaksın” diyordum. Bu fırsatı kendi oluşturdu. Çok çalıştı ve sabırla bekledi. Oyuna sonradan aldığımız periyotlarda daima katkı sağladı. Bu fırsatı da yakaladıktan sonra daima üzerine koyarak devam etti.
Büsbütün yeni bir ekibe oynattığınız futbol da takdir görüyor. Teknik adamlar başlarındaki oyun üslubunu oturtabilmek için ekseriyetle müddet isterler fakat siz dönemin başından beri belirli bir çizginin üzerinde futbol oynuyorsunuz. Bu işin sırrı nedir?
Takım olarak tahlile çok değer veriyoruz. Çok vakit harcıyoruz. Kendi tahlillerimizi önemli vakit harcayarak yapıyoruz, rakip tahlillere de çok değer veriyoruz. Bugün bakıyoruz rakibin artıları, eksileri nedir. Artılarına tedbir alırken eksiklerden faydalanmak için planlar geliştiriyoruz. Nereye koşu yapabiliriz, nerede durabiliriz, bunları çalışıyoruz. Hangi atak varyasyonuyla daha çabuk kaleye gideriz diye çok denemeler yapıyoruz. Oyuncu da bunları biliyor. “Şu koridordan, şu ortadan gittiğimde arkadaşım pası attığında kaleci ile karşı karşıya kalacağım” diyor. Bunları hafta içi çalışıyoruz. Doğaçlama oluşan hiçbir şey yok. Çalışmanın karşılığı… Dediğim üzere yaptığımız tahliller ve çalışmanın karşılığını alınca, oyuncular da bunu yaşayınca daha inanarak bakıyorlar artık tahlil ve çalışmalara… Zira sonuca gitmişler ve başarılı olmuşlar. Oyuncular size bu sayede çok farklı bakıyor. Çok zekiler; sizi tartıyorlar. Boş şeyler anlatırsanız ikinci, üçüncü maçtan sonra seni ciddiye almıyorlar. Lakin biz son ayrıntıya kadar ilgileniyoruz. Oyuncunun göremediği küçük ayrıntılara kadar inmeye çalışıyoruz. Bu ortada takımıma de çok teşekkür etmek istiyorum. Burada uzun vakittir benimle olan, birinci yardımcım, dostum Özhan Pulat’ın bende de grupta da çok emeği var… Sonra biliyorsunuz Gökhan Zan Hoca Hataylıdır… Uzun vakittir Hatayspor’a farklı vazifelerde hizmet veriyordu. Benim Ulusal Kadro’dan arkadaşım. Onun dışında İsmail Hür Hocam var. Kendisini daima geliştiren bir teknik adam… Mehmet Kale var; Eskişehir Teknik Üniversitesi’nde doçent, atletik-performans hocam. Nihat Yüksel kaleci antrenörümüz… Daha evvel TFF Eğitim Dairesi’nde, Genç Ulusal Gruplarda, Muhteşem Lig’de farklı ekiplerde çalışmış… Bir de Coşkun Hocam var tahlil departmanımızda… Daha evvel yıllarca Bursaspor’da oynamış, çok kıymetli bir teknik adam…
Röportaj yaptığımız tüm oyuncularınızın vurguladığı aile ortamını nasıl oluşturdunuz?
Birinci haftadan itibaren oyuncularıma arkadaş üzere yanaştım. Gereksinimlerine nazaran, ağabey, arkadaş yahut baba oldum. Vakti geldiğinde de hoca olarak aramızdaki arayı korudum. Oyuncularımız biliyor ki “Hocamız affedici, bize arkadaş üzere davranıyor, birtakım rahatlıkları veriyor, dostça yaklaşıyor lakin vakti gelince de ikazlarda bulunuyor.” Dediğim üzere oyuncularıma özgüven aşılamaya çalıştım. Her rakibe hürmetimiz var fakat kimseden korkmuyoruz. Bunu aşılamaya çalışıyorum. Kendilerinin ne kadar yetenekli ve karakterli oyuncular olduğunu hatırlatıyorum. Onlara verdiğimiz rahatlıkla birlikte ekip içindeki idman metotları olsun, seyahatlerdeki sıcak ortam olsun bu aile ortamını oluşturdu. Genelde oynamayan mutsuz olur lakin bizim ekibimizde herkes birlikte hareket ediyor. Herkes, hak edenin forma giyeceğini biliyor.
Kadronuz farklı milletlerden oyunculardan oluşuyor. Her biri başka karakterler. Onlarla irtibatı nasıl sağlıyorsunuz? Kaç lisan biliyorsunuz?
İngilizce ve Almanca biliyorum. Fırsat bulursam Portekizce ve Fransızca öğrenmek istiyorum. İkisini çözsem zati tercümana da gerek kalmayacak. Oyuncuyla irtibatı direkt kurmak çok kıymetli. Tercümanlar yardımcı oluyor fakat hiçbir vakit direkt bağlantıdaki frekansı yakalayamazsınız.
Hatayspor’un kısa, orta ve uzun vadedeki amaçları nelerdir? Siz kendinizi bu amaçların ne kadar içinde görüyorsunuz?
Kısa vadede dönemi en yeterli yerde bitirmek istiyoruz. Orta vadede bu kulübü borçlu hale getirmedik. Borcu yok kulübün. Yeni dönemde gelir-gider istikrarını uygun ayarlamak istiyoruz. Hem futbolcu satarak kulübe para kazandırmak hem de uzun vadede tesisleşme konusunda önemli adımlar atılmasını istiyoruz. İnşallah altyapıdan oyuncu yetiştirip, gruba katmaya çalışacağız. Ligde kalıcı olan, dertsiz bir dönem geçiren fakat daima üzerine koyarak devam eden bir kadro oluşturmak gayesindeyiz.
Kendinize nasıl bir meslek planı yaptınız? Gelecekte hangi liglerde, hangi ekiplerde, neleri başarmayı hedefliyorsunuz?
Şu anda öğrenme basamağındayım. Oyuncularıma da “Her maç kendimizi geliştirmemiz için bir fırsat, her antrenman bir fırsat” diyorum. Her egzersizi drone aracılığıyla kaydedip izliyorum. Avrupa’daki maçları izlerken artık farklı bakıyorum. Futbolcuyken topun olduğu bölgeye bakıyordum, artık farklı bakıyorum. Hamle yaparken başka oyuncular ne yapıyor, pas alırken yanlışsız açılar nereler… Lakin birebir vakitte savunma yapan da nasıl yapıyor, bunları takip ediyorum. Yeniliklere açığım. Hatayspor’da çalışmaktan çok memnunum. Lakin uzun vadede hayallerim var. Bir tanesi Bundesliga’da çalışmak… İngiltere’de çalışmayı da çok istiyorum. Hayallerimden biri de Bursaspor’da hoca olmak…
Hatayspor eski stadında bu başarıyı yakaladı. Yeni stadınız da bitmek üzere… Taraftar olmadan, eski bir statta oynamanın tesirleri neler? Yeni statla alâkalı ne düşünüyorsunuz?
Taraftarın eksik olması bizim için çok üzücü… Gönül isterdi ki bu muvaffakiyetleri taraftarların önünde yaşayalım. Onların coşkusuyla daha da hoş işler yapalım. Eski stada gelince, bizim tarihi stadımız. Dönem başından beri orada oynadığımız için konutumuz oldu. Çok şükür tabanımız düzgün. Yeni stat ise devasa ve mükemmel. Geçen hafta idman yapma fırsatımız oldu. 3-4 gün idman yaptık. Hayalimiz orada kendi taraftarımızın önünde dolu tribünlere karşı oynamak. Umarım bu hastalık ortadan kalkar ve birinci maçımız seyircili olur.
Yabancı oyuncularla yaptığımız röportajlarda çoklukla Türkiye’de taktik ve stratejiye dayalı bir oyun olmadığından, futbolun hislerle oynandığından kelam ediyorlar. Vakit zaman Aykut Kocaman, Abdullah Avcı üzere teknik adamların da bu tip şikâyetlerini duymuştuk. Siz bu hususta ne düşünüyorsunuz?
Katılmamak elde değil. Maalesef Türk oyuncuların birçok altyapıdan hem geç çıkıyor hem de hazır gelmiyor. Açıkçası taktiksel bilgi olarak çok zayıf geliyor. Türk futbolu o denli bir şey ki uzun yıllardır bu mevzuda adım atılamıyor. Bu değişim bugünden yarına yapılamıyor. Bu hususta yeni nesil hocalar olarak biz daha çok baş yoruyoruz. Benim üzere hocaların oynatmak istediği futbolu saha içerisindeki dizilişten, topsuz oyundaki dizilişten görebiliyorsunuz. Taktiksel varyasyonlar, rakibe nazaran oynamalar görülebiliyor. Umarım daima birlikte bu değişimi gerçekleştiririz.
Teknik yönetici Ömer Erdoğan, futbolcu Ömer Erdoğan’a neler söyler, hangi ihtarları yapardı?
Benim Ömer Erdoğan üzere bir futbolcum olsun isterdim. Profesyonel ve örnek bir futbolcu… Yetenekleriyle değil lakin saha içinde ve dışında profesyonelce nasıl yaşanır, örnek gösterirdim. Bu bahiste mütevazî olmayacağım. Tahminen de Türkiye liglerinde en profesyonel oyunculardan birisiydim. Zira işimi inanılmaz seviyor ve hürmet duyuyordum. Buradan meskenime ekmek götürüyorum. Ona nazaran bir yaşantım vardı. Dediğim üzere bu türlü bir öğrencim olsa takdir ederdim.
Almanya’da büyümek, oranın disipliniyle yoğrulmak oyunculuk mesleğinize istikrar ve muvaffakiyet kattı sanırım. Teknik yöneticilik mesleğinizde de o disiplinin izleri sürüyor mu?
Kesinlikle… Almanya’da futbolcu olarak bu disiplini gördüm ancak boş vakitlerimde da kulüplerde staj gördüm. Borussia Dortmund’a iki periyot gittim. Bayer Leverkusen’e gittim. Mönchengladbach’a gittim. Klopp, Tuchel, Favre ve Schmidt periyotlarında gittim… Disiplin ve işe hürmetlerini teğe bir gördüm. Ayrıyeten Guus Hiddink’in yanında Chelsea’de staj yaptım ve kendimi bugünlere hazırlamaya çalıştım. Orada hocaların idmanları, maça hazırlıkları ve öbür tertiplerini, oyuncularla bağlantılarını gözlemledim. Bunlar bana çok şey kattı. Hepsi bu hususta çok disiplinli, işlerini inanılmaz profesyonelce yapıyorlar. İmkânlar da buna nazaran müsait ancak Chelsea’de Hiddink, “Elimde büyük dünya starları var, inanılmaz oyuncular var. Aman ben bu kadroya egzersiz yaptırmayayım, eksiklerini göstermeme gerek yok. Alanda bıraksam aslında oynarlar” demiyor. Onlar bile çok ayrıntıya kıymet veriyor ve tahlil yapıyor. Tuchel ve Klopp devrinde oyuncuların ne kadar hırslı olduklarını gördüm. En küçük yanılgılarda hocalar oyuncularını uyarıyor.
Ligimizde en çok beğendiğiniz oyuncular kimler?
Benim oyuncularım… Ben bizim 11’imizi ve oynamayanları sayarım…
Teknik yönetici olarak kendinize örnek aldığınız ya da beğendiğiniz antrenörler kimler?
Jürgen Klopp… Duruşuyla, oynatmak istediği futbolla, oyuncularla olan bağlantısıyla benim için 10 numara. Yakından tanıma fırsatı bulduğum için de çok memnunum. Guardiola da çok hürmet duyduğum bir hoca ancak kendi şeklimi Klopp’a benzetiyorum. Onun üzere oynatmak istiyorum.
Ulusal Kadromuz, 2022 Dünya Kupası elemelerine çok uygun başladı ve 3 maçta 7 puan topladı. Önümüzde Avrupa Şampiyonası var. Ulusal Ekibimizle ilgili neler düşünüyorsunuz?
Şenol Hocamı ve futbolcu kardeşlerimi tebrik ediyorum. Bizi çok keyifli ettiler. Avrupa Şampiyonası’na katılma fırsatı elde ederek bizi sevindirdiler. 2022 elemelerine de çok âlâ başladılar. Bu kuşaktan çok umutluyum. Avrupa tecrübemiz çok fazla. Kaan, Ozan, Merih, Çağlar üzere dünya yıldızlarımız var. Zeki, Umut, Cenk Tosun, Burak Yılmaz… Abdülkadir Ömür geliyor. Okay çok iyi… Daha evvel bu kadar âlâ oyuncular yoktu. Bu arkadaşların en güzel liglerde oynayıp deneyim kazanması da büyük talih. Umut ediyorum ki bu sene Avrupa Şampiyonası’nda başarılı olacağız. Hollanda ve Norveç maçlarındaki grup savunması beni çok umutlandırdı. Kompakt durduk, rakibe konum vermedik. Avrupa Şampiyonası’nda da bu türlü olacak. Bütün maçlarda önceliğiniz gol yememek olacak. Bu doğal ceza alanına 10 bireyle otobüs çekip bekleyelim manasına gelmiyor. İkinci bölgede yanlışsız dizilelim, vakti gelince çabuk çıkalım. Pas yapabilecek bir kadroyuz, vakit zaman oyunun temposunu da düşürebiliriz. Bu bizim için örnek oldu. Letonya maçı tam aykırısı oldu… Letonya geriye çekilip bizim topa sahip olmamızı sağladı. Bu çeşit maçlar daha güç oynanıyor. Zira onlar da topu kazanıp çok çabuk çıkmak istedi. Avrupa Şampiyonası örnekleri bence Norveç ve Hollanda maçlarındaki oyundur… Şenol Hoca zati tüm tahlilleri yapacaktır.
Bugün çok sayıda oyuncumuzun Avrupa’da oynamasını nasıl açıklıyorsunuz? Sizin döneminize nazaran ne değişti?
Oyuncularımız cüret kazandı. Avrupa’daki kadrolar artık Türk pazarını çok daha dikkatli izliyor ve tarıyor. Bakıyorsunuz Ali Akman’ı Bursaspor’dan kapıyorlar. Bursa’yı örnek göstermem gerekiyor. Zira çok genç oyuncularla oynuyorlar ve birçok oyuncularını da Avrupa grupları izliyor… Altınordu Çağlar’ı, Cengiz’i gönderdi… Eskişehir’den Metehan Altunbaş Avusturya’ya gitti. Artık Türkiye pazara girdi ve Türk futbolcular da artık cesaretlendi. “Biz de gidebiliriz ve başarılı olabiliriz” diyorlar. Bir de yeni nesil artık kendisini çok daha çabuk hazırlamaya başlıyor. Mesela lisanı çözmek için ders alıyorlar. Benim vaktimde en büyük meşakkat lisan sorunuydu. Ağabeylerimiz gittiklerinde oraya adapte olamıyordu. Mutsuz olup geri dönüyorlardı.
Tekrar de Harika Lig’e gelebilen genç oyuncu sayısı çok fazla değil. Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz?
Genç nüfusumuz çok fazla fakat imkân tanıyamıyoruz onlara… Burada bakıyorsun etrafına, her yer taş… Biz bile İstanbul’a gelince ter antrenmanı yapmak için kaç kilometre yol yapıyoruz. Şu bölgede (Halkalı) kaç bin nüfus var… Bu çocuklar nasıl geliştirsin kendini? Olmuyor… Tahminen potansiyel var. Mahalle ortasında oynuyor lakin onlara imkân vermen lâzım. Havuzumuz küçük olduğu için badire yaşıyoruz. Lakin bakıyorsunuz Avrupa’da bambaşka… Yahut Afrika ülkelerine bakıyorsunuz orada Avrupalılar akademi açıyor ve oyuncu çıkartıyor. Bizim şanssızlığımız tesislerimiz az, havuzumuz dar. Altyapıya gereğince kıymet vermiyor profesyonel takımlar… Altyapıya çok fazla imkan sağlanmadığı için maalesef oyuncu çok sayıda çıkmıyor.
