Noor Pannu buna inanamadı. Onu Psikiyatrist ona yeni teşhis konmuştu. Dehb. Ama ona güvenmİyordu. Hastalığı olan insanların kavgaya karışmak ve kanunla sorun çıkarmak gibi şeyler yaptığını okumuştu.
“Bunu kabul etmem uzun zaman aldı,” diyor. “Gerçekten çok karışıktı.”
Pannu, fikir ve coşku dolu 30 yaşında yüksek enerjili bir çocuk. Winnipeg, Kanada’daki bir e-ticaret şirketi için dijital stratejiye liderlik ediyor. Birçok terfisi ve iş arkadaşlarıyla iyi ilişkileri oldu. Yine de üretken kalmak, odaklanmak ve yönetmekte zorlanıyor. Anksiyete son tarihler hakkında. Yıllarca bu belirtilerden ve bazı rahatsız edici hafıza hatalarından sonra, 29 yaşında yardım almaya karar verdi.
“Aile doktoruma gittim ve ona dedim ki, ‘Sanırım deliriyorum. Bende ciddi bir sorun var.” Onu psikiyatrla yönlendirdi. Dehb.
“Bunu kabullenmek ve almaya başlamak neredeyse 6 ayımı aldı. Ilaç“, diyor. her ikisinin de etrafındaki lekelerden korkuyordu. ruh sağlığı sorunlar ve DEHB. “İnsanların bakış açısı şöyle: ‘DEHB’li insanlar üretken değil. Çalışmak için iyi değiller. İyi teslimat yapmıyorlar. Güvenilmezler.’ Ve bunlar diğer insanlar hakkında söylenecek gerçekten kötü şeyler.”
Pannu’nun hissettiği inançsızlık ve inkar, bir yetişkin olarak DEHB’ye sahip olduğunuzu öğrendikten sonra hissedebileceğiniz büyük duygulardan sadece birkaçıdır. İlk olarak, hayatınız boyunca uğraştığınız bir durumun teşhisini almanın tüm duyguları vardır. Hissedebilirsiniz. Keder, rahatlama veya her ikisi de. Daha sonra, DEHB’li insanların genellikle duyguları diğer insanlardan daha güçlü hissettikleri gerçeği vardır.
“DEHB Beyin Duyguları büyütülmüş bir şekilde deneyimler,” diyor Colorado Springs, CO’da LearningRx’te bilişsel psikolog ve Gibson Bilişsel Araştırma Enstitüsü’nde araştırma başkan yardımcısı olan Amy Moore. “Her duygu daha büyük, daha büyük ve büyütülmüştür. Bu keder kesinlikle bunaltıcı olabilir. Ve bu rahatlama neredeyse bir coşku hissi olabilir.”
Şartlara Geliyor
Bir DEHB destek grubu Pannu’nun teşhisini yavaş yavaş kabul etmesine yardımcı oldu. Benzer semptomları olan insanlarla tanıştı, onlara sorular sordu ve deneyimlerini paylaştı. “Onlar olmasaydı, ilaçlarıma başlamamış olabilirim ve muhtemelen şimdi bile kafam karışırdı” diyor.
Uyarıcı ilaçlar almaya başladığında, zihninin tüm potansiyeline dokunmaya başladığını hissetti. Şimdi iş alanında yüksek lisans yapmayı planlıyor. GMAT işletme okulu giriş sınavına çalışıyor ve yüksek bir puan hedefliyor.
Geleceğe dair büyük umutlarına rağmen Pannu, DEHB olduğunu daha önce öğrenmediği için hayal kırıklığına uğradı. Hindistan’da büyüdü, burada bozukluk hakkında farkındalık eksikliğinin yanı sıra kadınlarınkiyle ilgili damgalama olduğunu söylüyor. ruh sağlığı‘nin, daha önce teşhis konu almasını engelledi.
“Keşke bu tanıyı daha önce bilseydim. Akademisyenlerimde çok daha iyi performans gösterir ve çok daha fazlasını başarırdım.” diyor. “Hayatımda yapabileceğim çok şey varmış gibi hissediyorum.”
Keder, geç saatlerde DEHB olduğunuzu öğrendiğinizde hissedebileceğiniz ana duygulardan biridir. Gençler ya da yetişkinlik, psikolog Moore diyor.
“Eğer bilseydin, hayatının çok daha kolay olabileceğinin farkına varsaydın yas tutuyordun. Tüm bu zaman boyunca sahip olabileceğin can kaybının yasını tutuyorsun. Ve kendiniz için hayal ettiğiniz ideal yetişkinliği kaybetmenin yasını tutuyorsunuz,” diyor.
Bazı insanlar üzüntü ile birlikte öfke hissederler: “Kimsenin tanımadığı öfke [your ADHD] ya da daha önce kimsenin bu konuda bir şey yapmadığını ve bir açıklama yapmadan veya yardım almadan bu kadar uzun süre acı çektiğinizi.”
Pannu neredeyse 30’una kadar ihtiyacı olan yardımı bulamadı. Ama şimdi teşhisini kabul ettiğine göre, kendini daha iyi anlıyor. Ve kim olduğu konusunda sağlıklı bir espri anlayışı var.
“Her zaman tuhaf olduğumu düşünmüştüm. Ne tür bir gariplik olduğunu bilmiyordum,” diye gülüyor. “Ama şimdi biliyorum.”
Gerçeği Öğrenmek Rahatladı
Melissa Carroll’ın doktoru geçen yıl ona DEHB teşhisi koyduğunda Nashville’deki 34 yaşındaki kredi analisti haberi öğrendiği için minnettardı. Yıllarca görevleri bitirmek, eğitimini ilerletmek ve çeşitli bir arada tutmak için mücadele ettikten sonra Ilişki, teşhisle barışık hissetti.
“Biraz her yerdeyim ve herkes buna ayak uyduramıyor,” diyor Carroll, başkalarının onunla sohbet etmesinin nasıl olabileceğini anlatıyor. Fikirlerinin kafasında mantıklı olduğunu söylüyor, “ancak bu konuşmayı yapmaya veya profesyonel bir ortamda mantıklı hale getirmeye çalışmak bazen zordur.” Ayrıca takiple de mücadele ettiğini söylüyor. “Bir sonraki aşamaya geçecek kadar uzun süre bir yöne yeterince sürülür olmak zordur.”
Tedavi bunu değiştirdi. Uyarıcı ilaçlar almaya başladı, bu da onu geliştirdi. DEHB belirtileri. Aynı zamanda onu rahatlattı. şiddetli depresyon‘ nin kısmen onlarca yıldan kaynaklandığına inandığı tedavi edilmemiş DEHB. Çok istikrarlı bir ev hayatı olmadan zor bir çocukluk geçirmişti. Yetişkinler, Carroll’un sadece “rol yapması” olarak semptomlarını görmezden geldi.
“Hayata o kadar adapte oluyorsunuz ki tekerleklerinizi döndürmeye alışılırsınız, ama bir noktada tekerleklerinizi döndürdünüzde yanıp kül olursunuz ve vazgeçersiniz.” diyor.
İlaç ve Terapi Carroll’ın çekiş almasına yardım etti. Her şey şeyle başladı. DEHB tanısı Bu ona hayatın daha iyi olabileceğine dair umut verdi.
Sahip olduğunuzu öğrendiğinizde biraz rahat hissetmek yaygındır. yetişkin DEHBBilişsel psikolog Moore diyor. “Bu ilk rahatlama hissi, sonunda açıklarınız için bu açıklamaya sahip olmanızdan kaynaklanıyor. Okulda ve ilişkilerde mücadele olmanın bir nedeni. Zaman yönetimi ve organizasyonuyla neden mücadele ettiğinizin gerçek bir adı olması rahatlatıcı.”
Teşhisi konduktan sonra Carroll daha iyi organize olmak için adımlar attı. “Listelere ihtiyacım varsa veya hangi odaları temizlemem gerektiğini veya hangi düzende bir şeyler yapmam gerektiğini hatırlatmak için bir uygulamaya ihtiyacım varsa, bunu yapmam sorun değil,” diyor.
Tanıdığı herkese DEHB olduğunu söyledi. Pek çoğu şaşırmadı. “Havaya uçtum. Bazı insanlar için bu kadar açık olduğunu fark etmemiştim — çünkü benim için değildi.” diyor. “‘Bunu kendimle ilgili öğrendim ve mantıklı’ diyebildiğim için heyecanlıydım. Sanırım kaçırdığım şeyin anahtarı bu.”
Duygusal Bir ‘Savaş Römorkörü’
Moore, Carroll’ın heyecanıyla bağlantı kurabilir. 20 yaşında DEHB olduğunu öğrenince aynı şeyi hissetti.
“O kadar heyecanlıydım ki, bana neler olduğuna dair bir isim vardı ve dünyadaki herkesin bilmesini istedim.” diyor. “Çatılardan söyledim.”
Moore, 80’lerin sonunda üniversite sırasında DEHB olduğunu öğrendi. Bu yüzden dikkatsiz DEHB’li bir kız için, çatlaklardan düşenlerden biriydim.”
Çocukken, ailesi ona son derece yapılandırılmış bir ev hayatı verdi. Üniversiteye gittikten sonra, düzenli kalmak ve zamanını yönetmek için mücadele etti. Ancak bir çocuk gelişimi uzmanı olan annesi, DEHB tanısı almaya başladıkları dönemde çocuklarla çalıştı. Kendi kızındaki işaretleri tanıyınca Moore’u bu konuda bir doktora görünmeye çağırdı.
Moore hastalığı olduğunu öğrendikten sonra uyarıcı ilaçlara devam etti ve üniversite, yüksek lisans ve doktora programına yelken açtı.
“Rahatlamış hissettiğim kadar yas tutmadım,” diyor. “Bunun nedeni 80’lerde bunun yaygın bir tanı olmaması olabilir. Belki 20 yıl sonra aynı durumu yaşıyor olsaydım, bir şeyler yapıp yapmadıklarını bilirdim.”
Moore, daha sonra teşhis alan birçok insanın keder ve rahatlama arasında bir “çekişme” yaşadığını görür.
Büyük Duyguları Yönetmek
İlaç ve bilişsel davranışçı gibi tedaviler Terapi DEHB’li birçok yetişkinin hayatlarının ve duygularının sorumluluğunu almasına yardımcı olmak. Moore, bu büyük duyguların temel nedenini anlamanın da önemli olduğunu söylüyor. DEHB, yönetici işlevleri adı verilen düşünme becerilerini etkiler. Bunlar arasında organizasyon becerileri, çalışma belleği, odaklanma ve duygularınızı kontrol etme yeteneği bulunur. Bilişsel eğitim adı verilen bir tedavi veya beyin eğitimiMoore, bu becerileri artırabileceğini söylüyor.
“Bilişsel eğitim, bu becerileri doğrudan hedef alan yoğun tekrarlayan zihinsel görevlere katılımdır. Bunları güçlendirdikten sonra, duygusal düzenlemenin faydalarını elde edersiniz, çünkü bu bir yürütme işlevi beceri de.”
Ayrıca hayatınızdaki sınırları belirlemenize de yardımcı olabileceğini söylüyor. Örneğin bir ofiste çalışıyorsanız, odaklanmak için ekstra sessizliğe ihtiyacınız olduğunda kapınıza veya kabininize rahatsız etmeyin işareti yapıştırabilirsiniz. Ya da patronunuzla DEHB’niz hakkında samimi bir konuşma yapabilir ve sizi ofisin daha az meşgul bir bölümüne taşımalarını isteyebilirsiniz, böylece mümkün olduğunca üretken olabilirsiniz.
DEHB’li diğer insanlarla tanışmak da büyük bir pick-me-up olabilir. Moore, “Destek gruplarında inanılmaz bir şey oluyor” diyor. “Sadece tek başına bir şey yaşamadığınız fikrinin güçlü bir terapötik yönü vardır.”
Yeni tanı konduysa yetişkin DEHB, bu konuda yakın aileniz ve arkadaşlarınızla konuşmayı düşünün. Moore, “Sevdiklerinizi eğitirseniz ve tepkilerinize bakıp ‘Hey, bunun nedeni DEHB’leri olduğu için mi bana bu şekilde cevap verdiklerini?’ diyebilirlerse, size biraz daha zarafet gösterebilirler” diyor.
#Yetişkin #DEHBniz #Olduğunu #Öğrenmek #Keder #Rahatlama #Diğer #Duyguları #Getirebilir
