O iki yıl hakkında konuşmaya teşvik edildiğinde, Mourinho durakladı ve bir an düşündü: “Tahminen. Lakin, evvel adamlarımdan müsaade istemek zorundayım. Zira, çok fazla hikaye var.” diyor ve gülüyor.
Mourinho, son devirde hayatının büyük kısmının geçtiği Hotspur Way Training Center’da yürüyor. Inter’in tarihe geçmesinin ve bunu son yapan İtalyan kadrosu olmasının üstünden 10 yıl geçti. Milano’da derbinin tarafı olan herkesin bileceği üzere; Inter, hiçbir vakit Serie B’ye düşmemiş olmak ve bu kupayla gurur duyuyor. Serie B’ye düşmeyi Milan ve Juventus bir müddet yaşadı, Inter’den sonra Şampiyonlar Ligi’ni kazanamadı.
Londra’da hoş bir havada geçen idman sonrası konuşuyor Mourinho, bu hava ona Milano’yu ve Inter’deki idmanlarını hatırlatıyor. Mourinho’nun eski asistanı Jose Morais, o devrin ritüellerinden barbeküyü hatırlıyor: “Oooo barbeküler!” Kadronun Arjantinli oyuncuları bunu düzenlerlerdi. Inter’in efsanevi kaptanı Javier Zanetti, partileri organize eden isimdi. Mourinho, “Haftada 1 kere kesinlikle” diyor. Esteban Cambiasso, kasaptan en hoş sığır etlerini almakla sorumluydu. Izgara ustası ise Walter Samuel’di. O ızgarayla uğraşırken yardımcısı ise Diego Milito olurdu. Etlerin olup olmadığını birinci tadan da Milito’ydu. Ayrıyeten, ızgara ustalığı için ona el veiryordu. Dejan Stankovic, ‘Milito yer, olmuşsa herkes yerdi‘ diyor.
“Yemekler olağanüstüydü.” diyor Mourinho, “Lakin bu barbekülerin manası, Arjantinlilerin mükemmel ızgaralarından daha fazlasıydı. Bundan çok daha ileri gitti.” Aile olmuşlardı. Gruptaki herkes, mecburî bir durum yoksa barbekü gününde orada olmak zorundaydı. Bu da onları çok sıkı bir aile yaptı. O denli ki bu aile hala varlığını sürdürüyor. Inter taraftarı ve Dünya Kupası galibi Marco Materazzi, tüm grup arkadaşlarının bulunduğu bir whatsapp kümesi kurdu. Kaleci Julio Cesar, bu küme hakkında, “Şaşıracaksınız fakat kümenin en etkini Jose. En çok latifeyi o yapıyor, en çok iletisi o atıyor.” diyor.
Seçkin sporlar, sürekli kazanmakla ilgilidir. Porto’ya kazandırdığı kupalar olmasa Mourinho Chelsea’ye gidemez ve kendini ‘Özel Biri’ olarak sunamazdı. Bununla birlikte, onun için özel olan her şey, yol boyunca bağlantılar ve anılardır. Mourinho, ‘O ekipteki kimse başkalarının doğum günlerini, tarihlerini, eski vakitlerin bir fotoğrafını atlamaz.‘ diyor. ‘Kimse birbirini desteklemeyi unutmaz. Artık herkesin çok farklı hayatları var fakat dediğim üzere, biz biraz aile üzereyiz.‘
‘Artık hepimiz birbirimizden uzakta olsak bile her vakit yakınız. Şu anki işimde bile bunu hissediyorum. Ne kadar yakın olduklarını gösteriyorlar. Güzel sonuçlardan sonra hoş geri bildirimler, makus sonuçlardan sonra olumlu sözler. Artık telefonumu açayım, whatsapp kümemizde çok fazla ileti görürsünüz. Bu benim için çok kıymetli. Mesleğimde, kadrolarının tüm büyük muvaffakiyetleri bu çeşit bağlara, bu çeşit zihniyetlere sahiptir. Bir futbol grubunda muvaffakiyete giden yol, bu çeşit bir empatiyle başlar. Biz de buna sahiptik.’
Her şey 11 Mart 2008 gece yarısında başladı. Liverpool ve Fernando Torres, Şampiyonlar Ligi son 16 tipinde Inter’i eledei. Roberto Mancini basın toplantısında bile Liverpool’un kudreti karşısında dehşet içindeydi. Mancini, yaşananlardan sonra kulüp sahip Massimo Moratti’ye ayrılmak istediğini iletti. Herkes için büyük bir sürprizdi bu. Mancini, kısa bir müddet evvel 2012’ye kadar sürecek yeni bir mukavele imzalamıştı. Birkaç gün sonra bunu itiraf etti. Mancini daha sonra fikir değiştirdi ve kalmak istediğini iletti. Lakin olan olmuştu ve ilgiler hasar görmüştü.
Zati sakatlık krizi nedeniyle kadro kredisini kaybetmeye başlamıştı. Inter çöktü, 11 puanlık avantaj yok oldu. Çaresizlik içinde yarı-sakat Zlatan Ibrahimovic’i ligin son maçında Parma’ya karşı alana sürdüler. Zlatan o gün Inter’i kurtardı ve kadro şampiyon oldu. Lakin, çok daha öncesinde Mourinho ile görüşmeler başlamıştı. Corriere della Sera’dan Fabio Monti’nin haberine nazaran, o Liverpool maçından 2 gün sonra Moratti ile Mourinho ortasında görüşmeler başlamıştı. Mayıs ayının sonunda Paris’teki La Tour d’Argent restoranında ortalarındaki görüşmenin fotoğrafları basına sızdı ve sır ortaya çıktı.
Birkaç gün sonra İtalya’da muazzam bir Mourinho tartışması başladı. Chelsea’deki birinci devrinde olduğu üzere haberler, kombine satışları patladı. Bir İngiliz gazeteci, Mourinho’nun Frank Lampard’ı Inter’e getireceği tezlerinin gerçek olup olmadığını sordu. Mourinho, öteki bir kadronun oyuncusu hakkında konuşmak istemediğini söyledi. Fakat, soru orada bitmedi. Medya bu haberleri yazmaya devam etti. Bir sonraki soruda Mourinho, bu sefer zekası ve şaşırtan biçimde öğrendiği Milano lehçesiyle ‘Io non solo pirla‘ (Ben aptal değilim!) dedi.
Mourinho, basına karşı olan savaşını kazanmıştı. İtalya’nın ünlü antrenörlük okulu Coverciano’dan çıkmamışsanız itibarınızın ne kadar büyük olduğu değerli değildir. Kendinizi kanıtlamanız gerekir. Bilhassa de bir yabancıysan… Mancini, 18 yıl sonra Inter’e şampiyonluk kazandırmıştı ve bunu 3 kere üst üste tekrarlamıştı. Amaç çok yüksekti. Çok çok yüksekti. Mourinho’nun kabul görmesi için yapması gereken Avrupa’nın tepesine çıkmaktı. Birinci döneminde İtalya şampiyonluğunu 10 puan farkla kazansa bile yetmezdi.
Şampiyonlar Ligi’ndeki performansı onun sorgulanmasına neden oldu. Ibrahimovic’in şutu direğe takıldı, Stankovic çok büyük bir fırsatttan yararlanamadı. Inter, Manchester United’a elendi ve 1 yıl evvel olduğu üzere yeniden son 16’da havlu attı. Moratti, bu başarısızlığı kabullenmekte zorlandı. Daha sonra Moratti, ‘Inter’de en kızgın olduğum ve hislerimi denetim etmekte zahmet yaşadığım periyottu.‘ diye kabul ediyor. Mourinho, Ibrahimovic’in yaptığı üzere o yaz ayrılabilirdi. Real Madrid, teklifini masaya koymuştu. Mourinho, ‘Moratti kalmamı istedi. Evet, zira buraya gelmemin en büyük nedeni size bir lider olarak hayatınızın hayalini vermekti.’ dedi.
Mourinho’nun bahsettiği hayal, Moratti’nin kulübü 1995’te aileye geri kazandırmasından bu yana peşinden koştuğu duştu. Petrol devinin amacı, Mourinho ile birlikte kendi imzasını atmaktı. Kulüp, 1960’larda Vilayet Mago (Sihirbaz) Helenio Herrera ile birlikte iki Avrupa kupası kazanmıştı. Inter’de o periyot kulüp sahibi Massimo Moratti’nin babası Angelo Moratti’ydi. Bu başarıyı en son tatmalarından bu yana 45 yıl geçmişti. Büyüklüklerini doğrulamak ve bu ekibin İtalya’da tüm vakitlerin en büyüklerinden biri olduğunu tekrar hatırlatmak için Şampiyonlar Ligi kupasına gereksinimleri vardı.
Inter’in o dönemki takımı bir nevi ‘Last Dance’ yaşıyordu. Zanetti ve Materazzi 36 yaşındaydı, Ivan Cordoba 33, Dejan Stankovic 31, Cambiasso ve Julio Cesar 30 yaşındaydı. Bu takım için muvaffakiyet bahtı uzaklaşıyordu. Mourinho, ‘Oyuncular, mesleklerinin sonuna gelirken farklı bakış açılar edinirler. Bazıları fırsatları varken birkaç yıl daha milyonlar kazanmak ister. Öbür bakış açısı olanlar da vardır. Mesleğinin en yüksek anına ulaşmak için hiç yapmadığı kadar çalışmaya başlarlar. Ben de hiç yapmadığım bir şeyi yaptım. Bence gaye da buydu. Grupta sistemli oynayanlar olağanüstüydü ancak Materazzi, Toldo, Orlandoni ve Cordoba fazla oynayamadılar. Her vakit grup için, gençler için oradaydılar. Her vakit benim için oradaydılar. Her vakit yardım ettiler. Bu hakikaten şahane bir başarıydı. Bu kadar memnun olmamın nedenlerinden biri de buydu. Sevincim ve hislerim benle ilgili değildi, onlarla ilgiliydi. İkinci kere Şampiyonlar Ligi’ni kazanmamla ilgili de değildi. Onların hayallerini gerçekleştirmesiyle ilgiliydi.‘
Manchester United’a elendikleri dönem Inter’in Şampiyonlar Ligi’ndeki genel durumu da parlak değildi. Anorthosis Famagusta ile 3-3 berabere kaldılar. Werder Bremen’e Almanya’da 2-1 yenildiler ve kümede ikinci sırada yer aldılra. Mourinho, 2009 yazında gereksinimlerini belirledi ve harekete geçti. Inter’in tarihindeki en âlâ transfer devri olabilir. Inter, en gerçek biçimde Moratti ve Sportif Yönetici Marco Branca ile gayeye kilitlendi. Başarısız transferler Ricardo Quaresma ve Amantino Mancini’yi aldıran Mourinho olsa bile söylediklerine kulak verildi, başarılı transferler için takdir ona yönlendirildi.
Inter, işe Ibrahimovic ile başladı. Barcelona’ya gitmek istiyordu fakat karşılığı netti, ’46 milyon euro ve Samuel Eto’o’ Tüm vakitlerin en büyük takas mutabakatlarından biri. Kamerunlu forvet, Barcelona ile üçleme yapmıştı. Fakat, öteki bir gruba gitmek istemiyordu. Materazzi ve Mourinho, o devirde Eto’o’yu alabilmek için çok fazla mesai harcadı. Materazzi, ‘Inter’e gelirsen seninle her şeyi kazanırız‘ iletileri atıyordu. Mourinho, 9 numaralı bir Inter formasının fotoğrafını atıp ‘Seni bekliyor’ diyordu. Barcelona’da istenmeyen Eto’o, bu sevgiye kayıtsız kalamadı. Mourinho, ‘Samuel Eto’o’nun mesleği boyunca 1 kere bile Ballon d’Or kazanamaması çok garip‘ diyor. George Weah, bunu başarabilen tek Afrikalı oyuncu olmayı sürdürüyor.
Inter, o yaz her şeyi yaptı. Savunmayı da güçlendirdi. Bayern Münih’ten Lucio, savunmayı daha süratli ve daha çevik hale getirdi. Branca, Leonardo Bonucci’yi Genoa’ya Thiago Motta için gönderdi. Gelecekten vazgeçip bugüne yatırım yapmıştı. Motta ve Materazzi’nin tabiriyle, ‘Küçük kulüpte boşuna vakit harcayan’ Diego ‘Prens’ Milito transfer edildi. Düşük profilliydi, 30 yaşını geçmişti lakin Ibrahimovic sonrası skoru yükünü sırtlaması için transfer edilmişti. Gol krallığı listesinde Ibrahimovic’in çabucak gerisindeydi. Mitolojik bir dönemden snra bile Ballon d’Or listesine dahil olamamıştı.
Mourinho, transferin son günlerinde bile çalışmaya devam etti. Telefonu daima faaldi. Real Madrid, Kaka ve Cristiano Ronaldo transferleriyle gerisi ardına transfer rekorları kırarken Wesley Sneijder son anda satış listesine kondu. ‘SMS’leri beni ikna etti‘ diyor Wesley Sneijder. Sneijder, 29 Ağustos’taki Milano derbisinden birkaç saat evvel Malpensa Havalimanı’na indi. Kadroyla idman yapmadı. Ayağının tozuyla derbiye çıktı. Ronaldinho’nun Milan’ını 4-0 yendiler ve Sneijder son 20 dakika oyuna girdi. Skor tabelasına tesir edemedi lakin oyun girmesiyle bile heyecan yarattı.
“Wesley Sneijder, o dönem inanılmazdı.” diye hatırlıyor Mourinho, “1 yıl içinde üç büyük kupa kazandı ve Dünya Kupası’nda final oynadı.” Bundan daha ötesi, Şampiyonlar Ligi’nin tepesine çıkarken 6 golün asistini yaptı. Dünya Kupası Gol Krallığı listesinde Thomas Müller ile birlikte tepedeydi. Tekrar de, bir Inter oyuncusu olarak Ballon d’Or’u alamadı.
Mourinho, bu duruma bir açıklama ya da mantık getiremiyor: ‘2010 yılında Ballon d’Or galasına gittik. Bizim çocuklardan hiçbiri birinci 3’te değildi. Messi, Iniesta ve Xavi vardı. Yapmayı başardıkları tek şey En âlâ 11’e durum başına 1’er oyuncu verebilmekti‘
Dönem başındaki incelemelerde de Inter böyleydi. Kimse onları ciddiye almıyordu ve Şampiyonlar Ligi favorilerinden biri olarak görmüyordu. Bahisçiler, Pep Guardiola’nın Barcelona’sını ve Ronaldo’nun Real Madrid’ini öne çıkardı. Küme kademesinde da bu görüş değişmedi. Inter hala zar sıkıntı Şampiyonlar Ligi’nde yoluna devam ediyordu. Kasım ayı başında 4. maç haftasındaydık. Ukrayna’da Dinamo Kiev devre ortasına 1-0 önde girmişti. Inter’in eski düşmanı Andriy Shevchenko, 1 gol atmayı başarmıştı. Inter uçurumun kenarındaydı. Mourinho, ‘Çok güçlü bir durumdu. O devre ortasını hiç unutmayacağım!’
Javier Zanetti, otobiyografi kitabında o konuşmayı yazdı. “Mourinho, Appiano Gentile’de (Inter’in idman tesisleri) bir günmüş üzere sakindi. ‘Beyler, şu anda Şampiyonlar Ligi’nden eleniyoruz. Oyunu düzgün yorumlayamıyoruz. Değiştirmeliyiz. Bu yüzden 3’lü savunmaya geçiyoruz. Lucio, Maicon ve Pupi (Zanetti) stoperde. Samuel ve Motta ortada. Cambiasso bu defa yanıma geliyorsun. Sneijder, ileri çık, sakin kal, uzun oyna ve şut at. Anladın mı? Milito, Sneijder’in gölgesi üzere oyna. Oyunu daha geniş alanda oynamak istiyorum. Balotelli ve Eto’o kanatlara açılın. Şayet düzgünce kenarlara açılırsak, Dinamolu oyuncular takip edecek merkezde boşluk açılacak. Böylelikle Wesley ve Diego Milito için alan açacağız.’ dedi” Plan buydu ve işe yaradı.
Inter, üst üste durumlar yaratmaya başladı. Milito sonunda Sneijder’in pasıyla Bogush’u geçerek fileleri havalandırdı. Skor eşitti ve bitime 4 dakika vardı. Daha snra Mourinho’nun değişikliklerinden biri olan Sulley Muntari, ceza alanı dışından bir füze yolladı. Bogush bu topu çıkardı, Milito tamamladı lakin Bogush tekrar çıkardı. Ancak, Sneijder oradaydı ve Massimo Moratti’nin Şampiyonlar Ligi kazanma hayalini canlı tutmuştu.
Mourinho, Dinamo Kiev maçıyla birlikte ekibin Şampiyonlar Ligi’ni kazanmaya dair inancının birinci adımını attığını söylüyor, “Beşerler yarı finale ve finale daha fazla odaklanıyor.” diyor “Lakin, sıkıntı bir gidişat vardı. Küme basamağında Barcelona vardı. Bu da kümesi önder bitirmek için zorlayıcıydı. Sonraki gaye denemek ve kümeden bir biçimde çıkmak olur. Barcelona elbette kümesi önder bitirecek gruptur. Savaşmak zorundaydık. Dinamo Kiev’e karşı güzel bir galibiyet aldık. Fakat, Rus kışında güçlü bir Rubin Kazan maçı geçirdik ve 1-1 bitti. Hiç kolay değildi.“
Mourinho’nun Inter’deki sürecinin birkaç istikameti daha var ve daha çok takdiri hak ediyor, “Düşünmek bir sırdır.” Bunu birinci grup toplantısında anlatmış. “Düşünmek için eğitileceksiniz. Düşünerek çok daha uygun olacaksınız. Futbolu düşünerek oynayacaksınız. Anladınız mı? Bir futbolcu, düşünmeden oynayamaz.“
Cambiasso, daha yeni antrenörlük kurslarını bitirdi fakat alandayken bile teknik yöneticiymiş. Taktikler hakkında her vakit soruları olurmuş. Mourinho ile birlikte tüm grubun oyunu okuma özelliği gelişti. Inter’in hazırlıksız olduğu bir taktik ya da durum yoktu. Ocak 2010’da Siena’ya karşı oynanan unutulmaz bir maçta Mourinho, 3-2 gerideyken Walter Samuel’i forvete aldı. Sneijder, Massimo Macarone’nin 3-2’ye getiren golüne karşılık verdi. Walter Samuel, Samuel Eto’o’ya nazire yaparcasına bir gol attı ve 92. dakikada Inter kazandı.
Mourinho’nun Inter’deki ikinci dönemi giderek daha düzgüne gidiyordu, grup kıskanılacak bir esneklik kazanmıştı. Zanetti bek ve orta alanda oynadı. Fakat, hiçbir oyuncu Samuel Eto’o kadar Inter’in o dönemini anlatmıyor. Forvet oynadı, kanat oynadı ve hatta bek bile oynadı.
“İtalya Ligi’nde sık sık baklava dizilişiyle 4-4-2 oynuyorduk. Eto’o ve Milito forvetti.” diye açıklıyor Mourinho, “Lakin, Şampiyonlar Ligi’nde daha agresif ve hamleci kadrolar vardı. Muhtemelen bize üstünlük kurarlardı. İtalya’daki ekiplerin bilakis daima savunma yapmayacaklardı. Chelsea ve Barcelona üzere ekiplere karşı oynamak için yeni bir sisteme gereksinimimiz vardı. Bu yüzden savunma önünde iki orta saha ve kanatlarda iki oyuncu ile oynadık. Bunun için forvetlerimden feragat etmem gerekiyordu. Sonunda Milito, Goran Pandev ve Samuel Eto’o ile oynadık. Milito santrfordu. Eto’o soldan geliyordu ve sol ayaklı bir oyuncu olan Pandev de sağdan oynuyordu.“
“Çok fazla konum üretiyorduk. Üçü de gol atıyordu. Üçü de grubun muhtaçlığı olan şeyleri alana koydu. Savunmaya yardım ettiler. Orta alanda iki pozisyonel oyuncum vardı. Akabinde Pandev, Sneijder, Milito ve Eto’o ile dört hücumcum vardı. Kadroya gereken savunma istikrarını verdiler.“
Mourinho’nun bir evvelki kulübü Chelsea, Şampiyonlar Ligi son 16 çeşidinde Inter’i bekliyordu. “Chelsea sahiden, sahiden, sahiden Şampiyonlar Ligi’nin en büyük adaylarından biriydi.” diye ısrar ediyor Mourinho, “Onları çok yeterli tanıyordum. Zira, benim grubumdu. Kadrosu Nicolas Anelka ve birkaç yeni oyuncuyla destek etmişlerdi. Hepsi mesleklerinin en uygun etaplarında olan büyük ve tecrübeli oyunculardı. Terry, Essien, Lampard, Drogba, Cech. Harikulâde bir kadroydu.”
Eto’o, La Gazzetta’ya Stamford Bridge’teki o geceyi anlattı. Inter, 78. dakikada gelen golle 1-0 kazandı lakin Eto’o, birkaç nedenden dolayı o maçın aklında yer ettiğini lisana getirdi. “Mourinho bir kadro konuşmasında ‘Benim çalıştırdığım hiçbir ekip beni yenemez.’ dedi. Inter’in o performansı da o kelamların bir karşılığıdır. Farklı bir kararlılıkla alana çıktık. Yalnızca kendimiz için değil, Mourinho için de oynuyorduk.“
Geriye dönüp bakınca Mourinho şöyle söylüyor: “O maçtan sonra oyuncular şunu hissetti, sonuna kadar gidebiliriz!“
Inter için çok kritik haftalardı. Chelsea’ye karşı oynanan birinci maçtan evvel Samuel ve Cordoba, Sampdoria’ya karşı oynanan kritik bir maçta 7 dakika ortayla oyundan atılmışlardı. Ekibin kararlılığı daha da arttı. Mourinho bir kelepçe hareketi yaptı. Hiçbir şeyin Inter’i tutamayacağını gösterdi. 60 dakika boyunca 9 oyuncuyla oynadı fakat skoru kabullenmedi. Antonio Cassano’nun Sampdoria’sını golsüz beraberlikle alandan ayrılmaya mecbur ettiler. Sonrasında Camp Nou’da 1 kişi eksik oynadıkları maçta isyan ettikleri üzere isyan ettiler.
O gece, Inter tarafının hatırladığı ve tanımlandığı gecedir. Harika bir Sneijder golü, akabinde Maicon ve Milito! Barcelona, Eyjafjallajokull Yanardağı patladığı ve Avrupa hava alanı kapandığı için maça otobüsle gelmişti. Cam Nou’da da San Siro’daki üzere oynamayacaklardı. Üstelik, Sergio Busquets’in meşhur parmak ortasından bakışı ve Thiago Motta’nın şimdi 30 dakika bile olmadan oyundan atılmasıyla birlikte…
Sampdoria’yı 60 dakika boyunca durdurmak bir şeydi lakin tarihin en düzgün ekiplerinden biri olan o Barcelona’yı tutmak bambaşka bir şey. Zanetti, Eto’o’yu cesaretlendirmek için bağırdığını hatırlıyor. Daha sonra Messi’nin bir şut atmaya çalışmasından evvel Eto’o’nun nasıl kendini yırtarcasına koşarak şutu engellemeye çalıştığını söylüyor. “Haydi Samu! dedim. Çok fazla kalmadı. Sonra ikimiz birden skorborda baktık ve dakika daha 37’ydi.“
Inter, Mourinho’nun ünlü sözündeki üzere ‘topu istemedi’. Bunun yerine kendi alanlarını denetim etmek istediler. Barcelona, topla %86.4’lük bir oynama oranı yakaladı. Bununla birlikte Mourinho, bu sahnede rakibin büyüklüğüne karşın 3-2 ile skoru geçmişti. Oyuncularının karakterinin bir deliliydi bu. “Barcelona’da bir saatten fazla 10 oyuncuyla oynadıkları şey…” diyor ve duraklıyor. “Bu taktiklerden çok daha ileri. Savunma tertibinden çok daha fazlası. Çok daha derin bir şey. Futboldan da diğer türlü. Bu daha çok insani taraflarıyla ilgili.”
“Hissetmedim bile.” diyor Mourinho, “Maç bitti. Herkes farklı hallerde reaksiyon gösterdi. Ağlayanlar vardı. Dizlerinin üstüne çökenler vardı. Etrafta koşanlar vardı. Ben de taraftarlarımıza koştum. Zira, onlar için bunun ne kadar değerli olduğunu biliyordum. Barcelona, kendi kalitesine yakışır bir formda reaksiyon vermedi o an. Ben Barcelona’da çok memnun günler geçirdim. Çok klas bir kulüptür. Fakat, bazen hayal krııklığına uğradığımızda bu çeşit duygusal yansılar veririz. Yeniden de sorun değil. Yalnızca hoş anılar…“
Bu sırada Inter, Coppa Italia finaline yükseldi. Serie A’nın doruğunu denetim altına aldı. Julio Cesar, bir yanılgı yaptı ve Per Kroldrup Fiorentina’ya 2-2 beraberliği getiren golü attı. Nisan ayı başlarında tepeyi kaybettiler. Bu dönem ikinci kere oluyordu bu. Materazzi, Catania’ya yenildikleri maç sonrası ‘Mourinho bizi paramparça etti.’ diyor. Cordoba ise Artemio Franchi’de maç sonrası soyunma odasında yaşananları hatırlatıyor, ‘Mourinho bir buz torbasını tekmeledi ve o torba gelip hepimizin önünde yere yayıldı. Gergin bir andı ancak bir anda komik bir şey oldu ve ortam yumuşadı.‘
Rastgele bir öfke yerine birbirlerine olan hürmetleri o kadar yüksekti ki, rastgele bir ailede olduğu üzere hiçbir tartışma aşılmaz değildi. Oyuncular ve Mourinho, birbirlerine karşı dürüst olabileceklerini biliyorlardı. Mourinho, ‘Yalnızca üst seviye bir grubun üstesinden gelebileceği çok güç anları aştık‘ diyor.
Roma’ya karşı 11 puanlık avantajını yitiren ve geriye düşen Inter, dönem sonunda yorgunluğun arttığı bir periyotta kovalamak zorundaydı. Sampdoria, Roma’yı 2-1 mağlup etti ve Olimpico’ya gözyaşları hakim oldu. 3 maç kala Inter tekrar birinci sıradaydı. Gerisini Milito halletti. Mourinho ‘Olağanüstü‘ diyor. “Üçleme hakkında konuştuğumuzda, bilhassa her şeyin aşikâr olduğu 3 maçı konuşuyoruz. Kupa finalinde Roma’ya karşı attığı golü, Siena’ya karşı şampiyonluğu getiren golü ve Madrid’deki Şampiyonlar Ligi finalinde Bayern Münih’e karşı maçı kazandıran golü attı. İnanılmaz!“
Zanetti, Şampiyonlar Ligi kupasını havaya kaldırdığında ve başına koyduğunda Inter, İtalyan kulüpleri ortasında eşsiz bir yere geldi. Moratti, hayallerinin gerçeğe dönüştüğünü gördü. 3 yıl sonra fethedecek öbür yer kalmamıştı. Grubu elden çıkardı. O gecenin en gülü imajı, Mourinho’nun Real Madrid’in gönderdiği otomobile binmesiydi. Tam giderken Materazzi’yi gördü ve ağlayarak kucaklaştılar. Materazzi, Mourinho’ya Inter’de kalması için yalvarıyordu. ‘Bizi kimin eline bıraktığının farkında mısın?” dedi Rafael Benitez’in Inter’in yeni teknik yönetici olacağını vurgulayarak. Mourinho, dönmeyecekti. Öykü bu kadardı.
Mourinho, “Materazzi ile bu son kelamları konuştuğumuzda, yapmamam gereken bir şeyi yapıyor ve bir oyuncuma sarılıyordum.” diyor. “Kutlamalarda, madalya sırasında, kupada onlarla birlikte alandaydım. fakat, soyunma odasına gidip onlara veda etmek istemedim. Benim için çok sıkıntı olurdu. Onlarla birlikte Milano’ya gitmek istemedim. Zira, beşerler Real Madrid’e gideceğimi biliyordu lakin gerçek değildi. Sözleşmiştik fakat imza yoktu.“
“O devir Real Madrid’e gitmeyi nitekim çok istemiştim. İngiltere ve İtalya’dan sonra İspanya’yı da kazanmak istiyordum. Milan’a geri dönsem, oyuncuları ve taraftarları görsem Real Madrid’e gidemezdim. Reaksiyonlarından korktum. Kaçtığımı söyleyebilirim. Taraftarlardan ve oyunculardan kaçtım.” Karanlık bir andı, Inter efsanesi için…
“Birkaç gün sonra Real Madrid ile kontrat imzaladım.” diyor Mourinho, “Sonra Milano’ya döndüm ve lider Moratti ve ailesiyle bir akşam yemeği yedim. Msaya geldiğimde bir Şampiyonlar Ligi kupası ve lig kupası vardı. Moratti’nin küçük torunu kupalarla oynuyordu. Komikti.“
10 yıl sonra, whatsapp kümelerinde Madrid, Siena ve Roma’da yaptıkları üçleme konuşuluyordu. Art geriye çok sayıda bildiri atılacaktı. Yine buluşma planları yapıldı. Lakin pandemi nedeniyle bu çok zordu ve meçhuldü. Mourinho, ‘Her gün onlarla birlikteyim. Bu benim için en değerli şey.” dedi.
57 yaşındaki Setuballi Mourinho, yıllar boyunca çok özel ve büyük kupalar kazandı. Lakin, onunla Inter hakkında konuşurken fark ettiğiniz bir şey var. O üçleme sahiden en özel olanı.
*İçerik, The Athletic’te yer alan özgün haline bağlı kalınarak çevrilmiştir.
