Hayatın Ilerleyen Zamanlarında Ortaya Çıkıyor

Lezbiyen ya da gey olduğunu ortaya çıkarmak hayatında önemli bir dönüm noktasıdır. Daha fazla toplumsal kabul sayesinde, insanlar hayatın erken saatlerinde ortaya çıkıyorlar. Eşcinsel erkeklerin yarısından fazlası ve 2013’te ankete katılan lezbiyen kadınların yaklaşık% 40’ı 20 yaşından önce arkadaşlarına ve ailesine çıktıklarını söyledi.

Ama karar herkes için kolay değil. Damgalama ve ayrımcılık hala var. 50 yaşın üzerindeki tahmini 3 milyon LGBTQ Amerikalıdan bazıları ortaya çıkmak için uzun yıllar bekledi. Diğerleri henüz yapmadı.

Neden beklediklerini ve dışarı çıkmanın hayatlarını nasıl değiştirdiğini paylaşan 50 yaşın üzerindeki iki kişiyle tanışın.

Christopher Adams: Sonunda Kendime ve Herkese Yalan Söylemeyi Nasıl Bıraktım?

Ben 52 yaşında eşcinsel bir adamım ve geçen yıl sonunda kim olduğum konusunda açık olmayı seçtiğim yıldı. Daha önce yapmadığım için pişmanım. Kim olduğumla savaşmak için onlarca yıl harcadım ve bu beni tüm potansiyelimden uzak tutmaktan başka bir işe yaramaz. Kendine yalan söylemek, sevdiğin birine yalan söylemekten daha kötüdür ve ben ikisini de uzun zamandır yapıyorum. Hayatımın yaklaşık 30 yılını bir parçamı içeride kilitli tuttuğumu bilerek geçirdim.

Kim olduğum konusunda neden halka açık olamadığım konusunda her zaman geçerli bir mazeretim vardı. Şirketim ModestFish’i kurmak da dahil olmak üzere sürekli kendimi ve kariyerimi daha iyi yapmaya çalışıyordum. Cinselliğime beni tutma potansiyeline sahip olarak baktım.

Geçen yıl COVID-19 testim pozitif çıktı. Neyse ki, tamamen iyileştim, ama o lanet virüsün getirdiği yaklaşık bir aylık korku, ihtiyacım olan itmeydi. İlk söylediğim kişi 29 yaşındaki kızımdı. O sırada hastanedeydim, bu yüzden ortaya çıkan kişi, kim olduğumun olumlu bir şekilde farkına varılandan çok bir ölüm itirafı gibi hissettirdi. Ama dışarı çıkmamla ilgili olumsuz bir şey olmadığı konusunda ısrar etti.

Kızım ve ben her zaman son derece yakındık ve o herkesten daha fazla destek oldu. Beni bu duyguya tekrar ulaşmak için zorlayan bir insan olarak kim olduğumu takdir etmesiydi. Birinin beni olduğum gibi önemsemiş olmasının nasıl bir şey olduğunu gösterdi. Eğer ondan böyle bir onay alabilirsem, şansımı denip dünyanın geri kalanından almak istediğimi düşündüm. Küçük arkadaş grubum da son derece destek oldu. Ne olursa olsun yanımda olacaklarını söylediler. Söylediklerim beni nasıl gördükleriyle ilgili hiçbir şeyi değiştirmedi.

Geçen yıldan önce, nadiren ciddi bir ilişki sürdürebiliyordum çünkü her zaman bir sır saklıyordum. Bir zamanlar kendim olmaktan korkmamıştım, biriyle tanıştım. Ben öyleyim. Dating tekrar, alenen ve gururla. 4 aydan biraz fazladır en harika adamla görüşüyorum.

Dışarı çıkmayı düşünüyorsanız, en küçük adımı atın, çünkü en büyük etkiye sahip olabilir. Kimse senden dünyaya kim olduğunu haykırmanı istemiyor, ama en azından güvendiğin insanlara haykırmalısın. Onlara gücünü gösterdiğinde, ortaya çıkmak hayal edebileceğinden daha kolay olacak. Hayatımın yaklaşık 30 yılını boşa harcamak bana içinde kim olduğunu saklamaya değmeyeceğini öğretti. 30 yıldır yok. 30 gündür bile.

Paulette Thomas: Korku ve Gizliliği Bıraktım ve Kim Olduğumu Kucakladım

7 yaşında kadınlardan etkilendiğimi biliyordum ama ne olduğunu bilmiyordum. Rehberliğimi aldığım kişi annemdi. Ben de öyle düşünmüştüm. Aşk Kızlardan hoşlandığımı bilse bile. Sırrım genç yaşta başladı ve sırlar daha çok sır olarak büyüyor.

Hayattaki amacım asla evlenmek değildi, ama çocuk sahibi olmak istedim. O zamanlar anladığım kadarıyla çocuk sahibi etmenin tek yolu bir erkekle seks yapmaktı. Dışarı çıkmamak daha güvenliydi. Çocuk sahibi olduktan sonra kimsenin sırrımı bilmeyeceğini düşünmüştüm.

O yoldan devam ettim. Çocuklarımı büyüttüm ve ailemi büyüttüm. Ama kendimi çok tatminsiz ve içeride kilitli hissettim. Duygularım çok ağırdı. Eskiden kadınları görürdüm ve onlardan çok etkileniyordum. Kafa karıştırıcı değildi, sadece inkar meselesiydi.

Yaşlandıkça bir plan yapmam gerektiğini biliyordum. Artık evleneceğim kişiyle yaşayamazdım. Bu plan 6 yıl süren bir plandı. Boşandıktan sonra dışarı çıktım.

Süreç beklediğimden daha zordu. Etrafımdaki herkes karılarından ya da kocalarından bahsederken, ben.Herhangi bir şey. Çitin arkasında olmak ve neredeyse görünmez olmak gibiydi. Bir parçamı paylaşamadım çünkü insanların beni yargılayacağından endişeleniyordum.

En zor şeylerden biri inancımla uğraşmaktı. Katolik olarak yetiştirildim ama o zamandan beri vaftizci oldum. Sana neyin yanlış olduğunu söyledikleri bir kiliseye gitmek zor.

Üç çocuğum ne olursa olsun beni seviyor ama dışarı çıkmama farklı tepkiler verdiler. Kızlarımdan biri de lezbiyen ama diğer kızım haberleri pek iyi idare edemedi. Homofobikti. Çocuklarıma dedim ki, “Bu benim hayatım, ama ben senin annenim ve her zaman benimle birlikte her şeyden önce geleceksin.”

Kız kardeşim de iyi cevap vermedi, ama bunun tek nedeni ona yalan söylediğim. Telefonda konuşuyorduk, saatlerce konuşuyorduk. Bana baskı yapıyordu, “Söyle bana. Şimdiden söyle.” Ne diyeceğimi bilemedim, bu yüzden ona kör olacağımı söyledim. O kadar endişelendi ki sonunda itiraf ettim, “Hayır, sana gerçekten eşcinsel olduğumu söylemek istiyorum.” Dedi ki, “Ne? Bunu zaten biliyordum! Neden bana kör olduğun konusunda yalan söyledin?” Bir yıl konuşmadık.

Sonunda gerçeğimi konuşabilmek çok keyifli. Artık vücudumda sağlıklı bir şekilde yaşayabilir ve insanlarla gerçek, açık konuşmalar yapabilirim. En büyük sevincim karımı bulmaktı. 5 yıl önce LGBT Yaşlılar için Savunuculuk ve Hizmetler’de (SAGE) tanıştık. Dansa gitmesini istedim ve gittik. 3 yıldır evliyiz.

Dışarı çıkmayı düşünüyorsan, yap. 80’lerine kadar çıkmayan ya da hiç çıkmayan bir sürü insan hikayesi duydum. Sadece seni önemseyen insanlarla iyi yaşanmış bir hayatı soymakla kalmıyor, aynı zamanda onları olduğun kişiden mahrum ediyorsun.

Tanrı’nın senin için buraya yer verdiği insanlar her zaman yanında olacak. Bu fikre alışmaları için onlara yer açın, ama en azından onlara bu şansı verin.