Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Beştepe’de düzenlenen “Yunus Emre Yılı Görsel ve İşitsel Medyada Gerçek Türkçe Kullanımı Ödül Töreni”nde konuşma yaptı.
“Geçtiğimiz seneyi vefatının 700’üncü yılı münasebetiyle Yunus Emre ve Türk Lisanı yılı olarak ilan etmiştik” diyen Erdoğan, “Bu kapsamda medyada Türkçenin gerçek kullanımını teşvik etmek için düzenlenen ödül merasimi vesilesiyle sizlerle bir arada olmaktan büyük bir memnuniyet duyuyorum. Arı, duru, tertemiz Türkçenin temsilcisi Yunus Emre’yi gündeme getirdikleri için Radyo Televizyon Üst Şurası, Türk Lisan Kurumu ve Yunus Emre Enstitüsü idarelerine şahsım ve milletim ismine teşekkür ediyorum” sözlerini kullandı.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın konuşmasından satır başları şu halde:
LİSANINI YAŞATAMAYAN BİR MİLLET YOK OLUR: Üstat Necip Fazıl, ‘Bir milletin edebiyatı yoksa o millet de yok demektir’ diyor. Meşhur bir Fransız muharrir ise milleti şöyle tanımlıyor: ‘Edebiyatı olan topluluk’. Terör yalnızca insanların canına, malına, özgürlüğüne kast etmekle olmaz. Milletlerin varlığının ve devamlılığının teminatı olan lisanını, edebiyatını, kültürünü bozmak da bir çeşit terördür. Türkiye maalesef her iki teröre birden maruz kalmıştır. Lisanını yaşatamayan bir milletin önünde sonunda inancı dahil benliğini oluşturan kıymetlerini birer birer kaybederek yok olması kaçınılmazdır. Bunun için daima evvel lisan diyoruz.
LİSANI YAŞATMADAN İNANÇLA GELECEĞE BAKAMAYIZ: Türkçemizi yaşatmadan milletimizin geleceğine itimatla bakamayız. Medya, öteki pek çok sıkıntı üzere lisanımızın korunmasının ve yanlışsız biçimde yeni kuşaklara aktarılmasının da ana mecrasıdır. Medyada gerçek Türkçe kullanımıyla ilgili hassasiyeti çok yerinde görüyor, bu mevzuda emeği geçenlere şükranlarımı sunuyorum.
BÜTÜN LİSANLAR İNSANLIĞIN ORTAK HAZİNESİDİR: İnsani ruhi faaliyetlerinin mahsulü olarak kabul edilen lisan insanlık tarihi kadar esaslı maziye sahiptir. İslam başta olmak üzere hak dinler, lisanın beşere büyük yaratıcı tarafından öğretildiğini bildirirler. Hz. Adem ile Hz. Havva validemizden beri insanoğlu yeryüzüne dağılmış, vakitle farklı kavimler, farklı lisanlar, farklı kültürler ortaya çıkmıştır. Bugün dünya üzerinde konuşulan 3 binden fazla lisan olduğu biliniyor. Bize düşen bunu bir ağacım kısımları, yaprakları olarak görüp insanlığın ortak hazinesi telakki etmektir.
LİSANLAR AYRIŞTIRAN DEĞİL KAYNAŞTIRAN VASITLARDIR: Farklı lisanlar bizi ayıran değil insanlığı buluşturan, tanıştıran, kaynaştıran vasıtalardır. Elbette her insan estetikle örülmüş bir şiirdir adeta. Hiç elbet kendi lisanımız, Türkçemiz bir öteki hoştur. Zira Türkçe bizim ana lisanımız, cet mirasımız, istikbal teminatımızdır. Türkçenin her sözü bizim için değer biçilmez mücevherdir. Orhun Abideleri’nin yazıldığı periyottan günümüze kadar bu lisanda sözünü bulmuş birçok eser Türkçenin zenginleşmesine ve güzelleşmesine hizmet etmiştir. Türkçemizle insanlığa armağan ettiğimiz her yapıtı kutsal bir emanet sayarız.
YUNUS EMRE, TÜRKÇEMİZİN BAYRAK İSİMLERİNDEN BİRİ: Üstelik Türkçe o denli kıyıda köşede kalmış bir lisan de değildir. Bugün Adriyatik’ten Çin Seddi’ne ulaşan geniş bir coğrafyada en çok kullanılan lisan Türkçedir. Kaşgarlı Mahmud, Yusuf Has Hacib, Koca Ahmet Yesevi üzere büyük üstatlar anayurttan Anadolu istikametine yürüyen milletimizin yoluna Türkçenin güzellikleriyle ışık tutmuşlardır. Ebedi vatanımız Anadolu’da da gönül ve fikir ehli olarak milletimizin hafızasında silinmez izler bırakan Yunus Emre, Türkçemizin bayrak isimlerinden birisi olmuştur. Onun ismini verdiğimiz enstitülerimiz, hoş Türkçemizin, gelenek, görenek, sanat ve estetik anlayışımızın bütün dünyada tanınması için çok önemli bir vazifeyi ifa etmektedir.
MEDENİYETİMİZ OSMANLI İLE OLGUNLUK ÇAĞINA ERİŞTİ: Malazgirt Zaferi’nin akabinde Anadolu’yu fikren ve fiziken bayındır hale getirmek, temelinde adalet olan nizama kavuşturmak için milletçe çok çetin uğraşlar verdik. Bir taraftan Haçlıların ve Moğolların tahripkâr akınlarını bertaraf ederken öbür taraftan dünya tarihinin akışını değiştiren büyük bir medeniyetin inşasına giriştik. Anadolu’nun her bir köşesini mescitler, medreseler, dergahlar, kütüphaneler, çeşmeler, köprüler, çarşılar, hamam, han ve kervansaraylarla tıpkı gergef üzere ilmek ilmek dokuduk. Fethettiğimiz bu topraklar diğer bir çehreye büründü. Karahanlı, Gazneli, Selçuklu dönemlerinde doğan, büyüyen gelişen ve Anadolu’ya taşınan medeniyetimiz Osmanlı ile olgunluk çağına erişti.
MİLLETİMİZ İSLAM’IN RENGİNE BÜRÜNDÜKÇE GÜZELLEŞTİ: Ecdadımız yaşadığı coğrafyayı bu ulu medeniyetin renkleri, desenleriyle bezerken birebir vakitte kendini de inşa etti. Milletimiz İslam’ın rengine büründükçe güzelleşti. Lisanını de Kur’an ile güzelleştirdi. Kur’an’ın temel kavramlarını, fiillerini, tabirlerini hayranlık uyandıracak beceriyle Türkçeye taşıdı. Türkçe bu sayede kazandığı tabir kudretiyle tarihinin en parlak çağlarını yaşadı. Fuzuli, Baki, Hacı Bayram Veli, Pir Galip, Süleyman Çelebi, Nedim, Erzurumlu Emrah, Ziya Paşa, Mehmet Akif, Yahya Kemal üzere birçok şair birçok şaheserlere imza attı.
1930’LARDA KELAMDA SADELEŞTİRME FAALİYETLERİ YÜRÜTÜLDÜ: Maalesef 17. yüzyıldan itibaren ilmi ve edebi metinlerde Arapça ve Farsça tamlamaların çokça kullanılmaya başlanmasıyla yazı lisanımızla konuşma lisanımız ortasında fark oluştu. Buna karşı çıkan muharrirlerimiz Türkçemizi aslına en uygun formda sadeleştirmek için çaba gösterdiler. Bu sayede geçtiğimiz asrın başına geldiğimizde yazı lisanı ile konuşma lisanı ortasındaki fark büyük ölçüde kapatılmıştır. Türkiye, 1930’lu yıllara geldiğinde bu sefer da kelamda lisanda sadeleştirme faaliyetleri tefrit derecede sonuçların doğmasına sebep oldu.
EMEL ECDADIMIZIN BÜTÜN İZLERİNİ SİLMEKTİ: Güya Türkçemizi yabancı sözlerden arındırma mazeretiyle kaç söz lisanımızdan dışlandı, hor görüldü. Bunların yerine konmak istenen tatsız, tuzsuz, renksiz, ahenksiz yüzlerce sözle kadim medeniyetimiz kesintiye uğratılmaya çalıştı. Hayali kurulan şey aslında devletimizin kurumlarından de milletimizin gönlünden de ecdadın bütün izlerini silmekti. Aleni, bariz, aşikâr, ayan, bedii, sarih, münhal, üryan, berrak sözleri yerine günümüzde yalnızca açık sözünü kullanmaya mahkum olmamız öbür nasıl izah edilebilir?
YABANCI SÖZ KULLANMA HASTALIĞI LİSANIMIZI TEHDİT EDİYOR: Toplumsal medya denen mecralarda kullanılan lisan Türkçemiz için tam bir felaket habercisidir. Bu sıkıntıyı ciddiyetle ele almazsak fikri muhtevamızın kısırlaşma tehlikesiyle karşı karşıya kalacağımızı üzülerek tabir etmek isterim. Lisanımızı tehdit eden bir öbür öge ise tabelalarda, yazışmalarda ve konuşmalarda yabancı söz kullanma hastalığıdır. Bu salgın da 1930’larda başlayan lisanda tasfiye hareketinin aksi sonuçlarından biridir.
BU BİR ULUSAL GAYRETTİR: Türkçemizi kısırlaştırma gayretleri onu Avrupai lisanların istilasına da müsait hale getirmiştir. Lisanımız adeta müstevlilerin istilası altındadır. Çağdaşlıklarını ve ilericiliklerini ortaya koydukları fikir, eser, eserlerle değil de kullandıkları yabancı kavramlarla göstermeye çalışanların zavallı hallerini acı bir gülümsemeyle takip ediyoruz. Halbuki Türkçemizi korumak, geliştirmek ve zenginleştirmek için verdiğimiz uğraş bir ulusal gayrettir, bir beka uğraşıdır. Öbür uğraşlarımız üzere lisanımızı müdafaa çabasını de muvaffakiyetle neticelendireceğiz. (HABER MERKEZİ)
Kaynak: Gazeteduvar
